Różnice pomiędzy szatami liturgicznymi w różnych obrządkach kościelnych

Szaty liturgiczne w obrządku łacińskim

W obrządku łacińskim, czyli tradycyjnie używanym przez Kościół zachodni, możemy zauważyć szereg różnic w stosunku do innych obrządków. Szaty liturgiczne są bardzo zróżnicowane, a ich wybór zależny jest od rangi liturgicznej danego dnia. Do najważniejszych należą: alba, ornat, stuła, manipularz, peleryna kapa, planeta, sztola, tunika, dalmatyka oraz komża.

Szaty liturgiczne w obrządku łacińskim charakteryzują się bogactwem materiałów i zdobień, które mają podkreślać szczególne znaczenie liturgii. Przy tym, ich wybór i użycie zależy od rangi obchodów. Na przykład, w dni powszednie obowiązuje szata zwykła – alba i ornat, natomiast w święta – dodatkowe szaty jak stuła czy dalmatyka.

Szaty liturgiczne w obrządku bizantyjskim

Inaczej prezentują się natomiast szaty liturgiczne w obrządku bizantyjskim, do którego należy większość kościołów wschodnich. Obejmują one stroje biskupów, prezbiterów, diakonów oraz służby liturgicznej. Szatami podstawowymi są: sticharion, orarion i epitrachelion natomiast dodatkowymi: felon, omoforion, epigonation, nabiedrennik itd.

Trzeba zwrócić uwagę na fakt, że w obrządku bizantyjskim, w odróżnieniu od łacińskiego, kolory szat liturgicznych nie są ściśle określone i mogą się różnić w zależności od tradycji danego Kościoła lokalnego. Szaty liturgiczne w obrządku bizantyjskim są zazwyczaj bogato zdobione i mają wyrażać majestat Bożej obecności.

Porównanie szat liturgicznych w różnych obrządkach

Analizując szaty liturgiczne w różnych obrządkach kościelnych, nie sposób nie zauważyć, że choć mają one zasadniczo taką samą funkcję, to różnią się między sobą znacząco zarówno pod względem wyglądu, jak i symboliki. Każdy obrządek posiada własne, unikalne tradycje, które wyrażają się między innymi przez szaty liturgiczne.

W obrządku łacińskim, podobnie jak w bizantyjskim, szaty liturgiczne mają za zadanie podkreślać piękno liturgii i rangę danego dnia liturgicznego. Warto też podkreślić, że różnice pomiędzy obrządkami są wynikiem ewolucji, jaka nastąpiła w sztuce sakralnej na przestrzeni wieków.